«Θα έρθει η εποχή που οι άνθρωποι, όπως και εγώ, θα βλέπουν τη δολοφονία των ζώων, όπως τώρα βλέπουν τη δολοφονία των ανθρώπων!»

του Κωνσταντίνου Μουρούτη

Εν μέσω πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών και Εθνικών εξελίξεων, στο κυκεώνα της παρακμής, που όλοι μας βιώνουμε…, η καρδιά πρέπει είτε να ραγίσει είτε να πετρώσει.

Σε συνήθη, απογευματινή μου έξοδο την περασμένη Δευτέρα με τον αξιαγάπητο, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΑΤΟ, (αποδεδειγμένα από εκατοντάδες συνανθρώπους μου οι οποίοι έχουν περάσει χρόνο μαζί στα βιωματικά μας προγράμματα στα βουνά!), άρτια εκπαιδευμένο από τους πιο έμπειρους, ικανότατους και με σύνεση και βραβεύσεις, εκπαιδευτές της Ελλάδος και ήρεμο Φίλο-Φύλακα μου “Σαμψών” (Pedigree name: Ajax aus Zeus Land), έλαβε χώρα επί της οδού που διαμένω ένα ΑΤΥΧΕΣΤΑΤΟ, λυπηρότατο γεγονός..

   Λίγα μέτρα πριν φτάσω επί της οικείας μου, από κατοικία έναντι εξήλθε ένα οικόσιτο σκυλί μικρού -μεσαίου μεγέθους (διαμένουν και υποθάλπονται άλλα 2-3 τέτοια σκυλιά εκεί, χωρίς ταυτοποίηση, ορθή μέριμνα και υγειονομική περίθαλψη), υλακτώντας προς εμάς…

Ο ημέτερος σκύλος, σε άρτια θέση “ΔΙΠΛΑ” (επί του αριστερού μου μηρός) και με τον οδηγό (ιμάντα χειρισμού όπως προβλέπεται από το νομοθέτη), εισήλθε σε εγρήγορση. Ταυτοχρόνως, ένα άλλο αδέσποτο σκυλί μεσαίου μεγέθους, το οποίο βρισκόταν κάτω από σταθμευμένο αυτοκίνητο, εφόρμησε προς εμάς και δάγκωσε το ημέτερο σκυλί επί του αριστερού, μπροστινού ποδιού… (το εν λόγω σκυλί, ονομαζόμενο “φωφώ” από τους παρατρεχάμενους της γειτονιάς, έχει εδώ και χρόνια αφεθεί από τους αγοραστές του στο δρόμο- οι οποίοι διαμένουν εκεί (!) και απλά μαζί με 2 -3 της γειτονιάς, του πετούν ευτελούς ποιότητας τροφές, οδηγώντας το ζώο σε άσχημη μορφή παχυσαρκίας)…

 … Ενστικτωδώς, ο ημέτερος σκύλος, αντέδρασε και άρπαξε το εν λόγο, από της ραχιαίας ζώνης. ΑΜΕΣΩΣ, προσπάθησα να απεμπλέξω τα δύο σκυλιά από την ατυχή, τούτη εμπλοκή, καταβάλλοντας κάθε δυνατή, ανθρωπίνως ομιλούμενη προσπάθεια για τον τερματισμό αυτής.
Κατ’ εκείνη τη στιγμή άκουσα ιαχές και εντονότατες ύβρεις και κραυγές από την οικεία, όπου υποθάλπονται τα εν λόγω σκυλιά. Είδα έναν νεαρό άνδρα να κινείται ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ εναντίον μου με βωμολοχίες, ύβρεις καθ’ υπερβολή και απειλές.

Γνωρίζοντας τόσο από την εκπαίδευση αλλά και από την φυσική ψυχολογία ζώων τα ανακλαστικά προστασίας του εμού σκύλου, προέβηκα ευθαρσώς και ηχηρώς σε προτροπή να ΜΗΝ πλησιάσει στο συμβάν έως ότου το επιλύσω, για να αποφευχθεί οποιοδήποτε ίσως άλλο ατυχές γεγονός.

      Δυστυχώς ο νεαρός, ΦΑΝΕΡΑ σε ψυχολογική, νοητική και συναισθηματική μεταβλητότητα και ανημποριά, εφόρμησε ΠΡΟΣ τον σκύλο μου, τον χτύπησε 3 φορές και απασφαλίζοντας ο δικός μου σκύλος από την εμπλοκή που είχε με το αναφερθέν αδέσποτο, επέστρεψε για να λάβει θέση προς φύλαξη δική μου, έτσι όπως έχει ΑΡΤΙΑ και ΟΡΘΑ εκπαιδευτεί να πράττει.

     Έχοντας σώας τας φρένας, με πλήρη σύνεση και κρίση εν μέσω παλινωδίας, ιαχών, ύβρεων και απειλών, γύρισα την πλάτη μου προς τον νεαρό (τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά) για να απομακρύνω τον σκύλο μου από εκεί, γνωρίζοντας ότι υφίσταται η πιθανότητα να αμυνθεί υπέρ του ιδιοκτήτη του. Ο νεαρός υπό βαρεία συναισθηματική έξαρση και εκτροπή, άρχισε να με ΓΡΟΝΘΟΚΟΠΑ στην δεξιά βρεγματική, ινιακή χώρα της κεφαλής, όπως και κατάφερε ακόμη 3 χτυπήματα στον τράχηλο μου.

Μη λογαριάζοντας τα του εαυτού μου, τον απώθησα με τη δεξιά μου χείρα και υπέπεσε επί του οδοστρώματος.

      Η μοναδική μου έγνοια πρωτίστως ήταν να ξεμπλέξω τα δυο σκυλιά αλλά μετά το συμβάν, ένιωσα την επιτακτική ανάγκη να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΩ τον νεαρό από τυχόν εμπλοκή με τον ημέτερο σκύλο για ευνόητους, προφανείς πλέον λόγους!

       Ο νεαρός έφυγε προς την οικεία τους και εγώ με τον οδηγό (ιμάντα χειρισμού) και τον σκύλο στη θέση “ΔΙΠΛΑ” κατευθύνομαι προς την οικεία μου. Εκείνη τη στιγμή ακούω και πάλι ύβρεις και απειλές κατά της ζωής μου από τον ίδιο νεαρό, ο οποίος τώρα έχει εξέλθει από την οικεία του εν τω μέσω της οδού με ΜΑΧΑΙΡΙ (περίπου στα 10-12 εκ. μήκος λεπίδας) και κινείται ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΤΑΤΑ εναντίον μου, εκτοξεύοντας συρφετό ύβρεων, απειλών και βλασφημιών…

     Σε αυτό το σημείο, ο ημέτερος σκύλος έχει υπεισέρθει σε θέση εγρήγορσης και πάλι. Πάραυτα, επέστρεψα στην οικεία μου, ασφάλισα τον σκύλο μου και ενημέρωσα τηλεφωνικώς τις Αστυνομικές Αρχές, οι οποίες, εν ευθέτω χρόνω κατέφθασαν και επελήφθησαν επί των τεκταινομένων.

Στην παρουσία των Αρχών και ενώ προσκόμιζα τα στοιχεία ταυτοποίησης δικής μου και του σκύλου (διαβατήριο, βιβλιάριο εμβολίων, ταυτότητα ηλεκτρονικής επισήμανσης, Pedigree, αποδεικτικά εκπαίδευσης κτλ), οι γονείς του νεαρού, ήρθαν στην οικεία μου και με θρασύτατο, μοχθηρό και αλαζονικό ύφος, άρχισαν να απειλούν τόσο περί του σκύλου μου (για φόλες κτλ) αλλά και προς εμένα και της συζύγου μου (η οποία είχε εξέλθει στη βεράντα) περί της τιμής, αξιοπρέπειας, ασφάλειας και της ίδιας μας της ζωής.

Μάλιστα η μητέρα προέβη και σε χειροδικία εναντίον μου ενώπιον των αρχών! Τόσο στην 1η αλλά και σε αυτή τη περίπτωση δεν αντέδρασα, αντιθέτως με πλήρη γαλήνη επέδειξα στις Αρχές ότι γίνονται αυτήκοοι, αυτόπτες μάρτυρες απειλών κατά της αξιοπρέπειας, ασφάλειας και ζωής μας!

“Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε σύρει τόσο χαμηλά κάνοντας σε να τον μισήσεις”. Σε αυτή τη ρήση στηρίζομαι εξ’ ολοκλήρου. Η έκφρασή μας και τα λόγια μας ποτέ δεν συμπίπτουν και αυτός είναι ο λόγος που τα ζώα δεν μας καταλαβαίνουν.

    Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο, που είναι φίλος των ζώων, που πρόκειται να φάει… Η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων και των “άγριων” ζώων είναι ότι οι άνθρωποι προσεύχονται προτού διαπράξουν μια δολοφονία.

Βλέπετε φίλοι μου, για μερικούς “φιλόζωους” το αγαπημένο τους ζώο είναι το φιλέτο. Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα…

Για αυτό και εγώ ΑΓΑΠΩ όλα τα ζώα και δεν τα τρώω. Αλίμονο σε εκείνους που ωρύονται για την δήθεν “αγάπη τους” για αυτά. Αυτή η δήθεν οιστριονική υστερία για τα ζώα, εδράζεται αρκετές φορές στα θεμέλια δυσεπίλυτων προβλημάτων, άκυρων υπάρξεων, ανίκανων και άχρηστων διαπροσωπικών σχέσεων, ανικανοποίητων επιθυμιών, και ιδεοκαταναγκαστικών παραληρημάτων μοναξιάς και υπερβατικού εγωκεντρισμού και φιληδονίας.

«Τα σκυλιά ποτέ δεν με δαγκώνουν. Μόνο οι άνθρωποι…»

Αυτό που, με λύπη μέγιστη διαπίστωσα, από μερίδα συνανθρώπων μου εκείνη την ημέρα και δη από αυτούς, που τα ερίφια, πρόβατα και άλλα θηλαστικά, πουλερικά και έρποντα ζώα, ήταν ακόμη στη γαστρεντερική τους οδό από τη παρελθούσα γενοκτονία του Πάσχα, δεν ήταν τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από δίψα για εκδίκηση, η οποία συχνά μοιάζει με το να δαγκώνεις ένα σκύλο, επειδή ο σκύλος σε δάγκωσε. Φευ!!

 «Του γειτόνου μας ο σκύλος, γείτονας είναι κι εκείνος».

Πόση σοφία ενέχει τούτη η ρήση! Δυστυχώς στη δική μου γειτονιά, «δε γνωρίζει το σκυλί τον αφέντη του».

-Ποιός ήταν εκείνος ο ασυνείδητος εδώ στη Κατερίνη που, το Μ. Σάββατο πέταξε σε σακί 6 νεογέννητα κουτάβια σε μια αλάνα στα χόρτα ΔΕΜΕΝΑ για να πεθάνουν;!! Ευτυχώς για εκείνα τα κουτάβια, που ο σκύλος μου τα ανίχνευσε, με ειδοποίησε και τα περισυλλέξαμε και παραδώσαμε στον υπεύθυνο κτηνίατρο, αφού ενημερώσαμε τις φιλοζωικές και τις Αρχές…

-Ποιός όπλισε τον άδικο και οικτρό χαμό του αδέσποτου σκυλιού άραγε; (το αδέσποτο σκυλί κατέληξε αργότερα μετά την συμπλοκή δυστυχώς..).

-Μήπως οι αγοραστές του, που το άφησαν έτσι απλά στο δρόμο γιατί “δε μπορούσε να ζει στην αυλή;!!!”

-Μήπως εκείνοι οι υπεύθυνο-ανεύθυνοι που το τάιζαν και δεν είχαν το σθένος και την τόλμη να το περιθάλψουν, φροντίσουν και να του δώσουν μια κατοικία;!

-Μήπως το Κράτος με τις ανύπαρκτες δομές και ημιτελείς νόμους, έχοντας μόνο πρόσχημα έγνοιας και παντελή απουσία ήθους, αξιών και αρετής προς τα ζώα;!

-Μήπως όλοι οι γείτονες που, όλοι τα έβλεπαν μα ΚΑΝΕΙΣ δε μιλούσε, απλά σιωπούσαν τόσο καιρό;!

-Μήπως είμαστε τελικά ΗΘΙΚΟΙ αυτουργοί εσείς και εγώ στο εγκληματικό τούτο περιβάλλον που, χωρίς οίκτο ζούμε και εγκλείουμε και τούτα τα αθώα ζώα μαζί μας;!

      Τη στιγμή που γράφω τούτο το πόνημα, έχουν ΗΔΗ εκτοξευτεί απειλές κατά της υπόστασης, αξιοπρέπειας, ασφάλειας και της ζωής της δικής μου και της οικογενείας μου από μερίδα υποτιθέμενων “φίλων” των ζώων.

Με ανάγκασε το γεγονός αυτό λοιπόν να ΑΚΥΡΩΣΩ το προγραμματισμένο 2ημερο σεμινάριο που είχα στη Σητεία της Κρήτης προκειμένου να διασφαλίσω προσωπικά την Τιμή, Ακεραιότητα, Ηρεμία, Γαλήνη, Αξιοπρέπεια και Ήθος της οικογενείας μου.

Τι έχει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ βαρύτητα επιτέλους; Η ατυχής κατάληξη ενός αδέσποτου ζώου ή η ΖΩΗ ενός ΑΝΘΡΩΠΟΥ;! Με ποιό πρόσχημα υποσκελίζονται πασιφανείς αξιακές συνιστώσες στο όνομα της δήθεν τρυφερής σχέσης με τα ζώα;! (και με επιλεκτικό γένος και τάξη ζώων).

    Τη μέρα που ο οίκτος γίνεται εμπαιγμός, αρχίζει μια εποχή βαρβαρότητας. Σε μια κοινωνία που είναι δομημένη λάθος, ο οίκτος δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Η κοινωνία τούτη αιμορραγεί και θα πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία.

Δεν ρωτάω τον πληγωμένο άνθρωπο πώς αισθάνεται, εγώ ο ίδιος γίνομαι ο πληγωμένος άνθρωπος.

 «Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη».

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.

Δεν είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης που έχει προκαλέσει τις δυστυχίες, αλλά ο τρόπος σκέψης των άλλων.

Δεν είμαι το αποτέλεσμα των περιστάσεων μου. Είμαι το αποτέλεσμα των αποφάσεων μου. Η ζωή σου είναι ο καρπός των δικών σου πράξεων. Δεν έχεις κανέναν να κατηγορήσεις εκτός από τον εαυτό σου.

Γι’ αυτό φίλε μου …

“Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω”.

 Το χθες δεν είναι δικό μας για να το διορθώσουμε, αλλά το αύριο είναι δικό μας για να το κερδίσουμε ή να το χάσουμε. Μέσα στην αόριστη θεωρία, ότι όλα στον κόσμο είναι λάθος, κάθε σταθερή αίσθηση ευθύνης εξαφανίζεται.

Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και ΜΑΖΙ επιτέλους ας πράξουμε κάτι για μας, για τους οικείους μας, για τη κοινωνία, για τη γη ολάκερη.

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».

Με εκτίμηση,

Κωνσταντίνος Μουρούτης

Dr.Konstantinos Mouroutis

Director-New Life Co.

Lux Lucet In Tenebris

“ὠφελεῖν ἢ μὴ βλάπτειν».

Science,Research,Education,Altruism.

Tel.+30 6979811107-6976584960

 Web Page:www.drmouroutis.com