7 Οκτωβρίου 2014 η νέα δίκη κατά της Εθνικής Τράπεζας για την Τράπεζα Ανατολής

[Στο Βίντεο: Ο δικηγόρος Ιωάννης Καραμιχάλης εξηγεί τη δικαστική διάσταση της υπόθεσης της Τράπεζας Ανατολής και σχολιάζει τις τελευταίες εξελίξεις].

Η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης της υπό εκκαθάριση Τράπεζας Ανατολής, συνεχίζεται με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς. Επόμενος σταθμός στις διεκδικήσεις των κατόχων μετοχών της παλαιάς αυτής τράπεζας, είναι η δίκη της 7ης Οκτωβρίου 2014 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κω, στο οποίο κατέφυγε κάτοικος Καλύμνου, διεκδικώντας το δίκιο του. Ο εκ Καλύμνου ορμώμενος Χ.Κ. κατέθεσε αγωγή κατά της Εθνικής Τράπεζας στις 16 Απριλίου 2013, ζητώντας την εξαργύρωση των μετοχών που έχει στην κατοχή του, την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, και αν αυτά είναι αδύνατα λόγω της απόκρυψης στοιχείων από την πλευρά της ΕΤΕ, τη συνέχιση της εκκαθάρισης της Τράπεζας Ανατολής μέχρι την ολοκλήρωση της.

Η εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης έχει ήδη αναβληθεί ήδη μια φορά στις αρχές του χρόνου, με συνέπεια οποιαδήποτε νέα αναβολή να θεωρείται απίθανη. Κατά συνέπεια, από ότι όλα δείχνουν, η Εθνική Τράπεζα θα συρθεί για ακόμη μια φορά στα δικαστήρια για μια υπόθεση δεκαετιών, την οποία προσπαθεί ανεπιτυχώς να υποβαθμίσει και στην οποία η νομική της θέση έχει αποδομηθεί πλήρως.

Η Εθνική Τράπεζα συνεχίζει να αρνείται μέχρι σήμερα ότι διέπραξε μια από τις μεγαλύτερες τραπεζικές απάτες του αιώνα που πέρασε και προσπαθεί να προστατευτεί πίσω από μια ενδεχόμενη παραγραφή. Σύμφωνα με κύκλους της τράπεζας, την υπόθεση έχει αναλάβει ο διευθυντής της νομικής υπηρεσίας κ. Μιλτιάδης Σταθόπουλος, ο οποίος έχει εγγυηθεί την ευνοϊκή πορεία της υπόθεσης για την τράπεζα.

Ωστόσο, παρά τη φαινομενική σιγουριά της δικηγορικής ομάδας της Εθνικής Τράπεζας, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι σε νομική βάση η υπόθεση είναι απλή και γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρη μέσα από τον τεράστιο όγκο εγγράφων και αποδεικτικού υλικού, που έχει κατατεθεί από την πλευρά των μετόχων και που ξεπερνάει τις 2.500 σελίδες. Αντίθετα, η θέση της Εθνικής Τράπεζας είναι απαράλλακτη τα τελευταία χρόνια, αφού έχει πιεστεί τόσο που δεν τολμάει πλέον να τροποποιήσει τους νομικούς ισχυρισμούς της. Οποιαδήποτε αλλαγή ή υποχώρηση θα οδηγούσε σε πλήρη κατάρρευση το εύθραυστο νομικό οικοδόμημα, που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1930 και φυσικά δεν μπορεί να σταθεί 80 χρόνια αργότερα. Ήταν αρκετό για την εποχή που πολλοί υπέγραφαν με σταυρό…

Εικόνα: Στο νησί της Κω, όπου δικάζεται στις 7 Οκτωβρίου 2014 η υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής, θα εξελιχθεί η επόμενη πράξη του δράματος για την Εθνική Τράπεζα.

Το σίγουρο είναι ότι με αρκετά βέλη στη φαρέτρα τους, ανάμεσα στα οποία βρίσκονται οι αναγκαστικοί νόμοι της επίμαχης περιόδου, αλλά και διαχρονικές γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αρκετοί μέτοχοι συμμετέχουν στη δίκη κατά της Εθνικής Τράπεζας, με δύο πρόσθετες παρεμβάσεις υπέρ του ενάγοντα.

Μάλιστα, στα χέρια των μετόχων βρίσκεται γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που αναγνωρίζει ότι ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, που τέθηκε σε εκκαθάριση το 1929, βρίσκεται και σήμερα υπό εκκαθάριση, αφού δεν υπάρχει παραγραφή, ούτε και επιρροή από το νομισματικό νόμο του 1944 (ν. 18/1944, νόμος Σβώλου), δίνοντας το τελικό χτύπημα στους ισχυρισμούς της Εθνικής Τράπεζας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής ξεκίνησε την 31η Δεκεμβρίου 1932, τρία χρόνια μετά την προαναφερόμενη τράπεζα, για την οποία έχει κριθεί ότι παραμένει σε εκκαθάριση έως σήμερα, ενώ το νομικό καθεστώς είναι ακριβώς το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις.

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για την τράπεζα, με μια σειρά από στοιχεία και καταθέσεις που αφορούν απόκρυψη στοιχείων, απάτες, και πλαστογραφίες, ενώ υπάρχει μέχρι και η παραδοχή εκ μέρους της ίδιας της τράπεζας ότι η εκκαθάριση συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ Η Ε.Τ.Ε. ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΩΝ

Οι μόνοι που δεν μπορούν να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση, στην οποία έχουν φέρει το ίδρυμα που υπηρετούν, είναι οι σημερινοί διοικούντες της Εθνικής Τράπεζας και οι υπάλληλοι του νομικού τμήματος της. Μπορεί οι κάτοχοι μετοχών της Τράπεζας Ανατολής να υποστηρίζουν ότι οι προηγούμενες διοικήσεις της τράπεζας είναι υπόλογες για αυτή την απάτη, ωστόσο έστω και με αυτό τον άθλιο τρόπο, προστάτευσαν τα συμφέροντα των αόρατων κοινών μετόχων της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος. Η απάτη έγινε προς όφελος κάποιων που καρπώθηκαν τα κέρδη από τη διασπάθιση της περιουσίας της Τράπεζας Ανατολής.

Αντίθετα, οι σημερινές κινήσεις της Εθνικής Τράπεζας “μυρίζουν” καταστροφή σε μέγεθος Τιτανικού, ενώ διάφοροι παρατρεχάμενοι προδιαγράφουν ήδη πολιτικές παρεμβάσεις υπέρ της τράπεζας, αφού η χώρα βρίσκεται ομολογουμένως σε κατοχή από το τραπεζικό καρτέλ.

Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν αρκετοί από τους μετόχους της Εθνικής Τράπεζας, και κάποιοι από τους διοικούντες, είναι ότι η υπόθεση έχει ξεφύγει από τα ελληνικά δεδομένα και πλέον υπάρχουν διεθνείς εξελίξεις, που θα φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση την πλευρά της τράπεζας. Το θέμα αυτό, το κρατούν οι μέτοχοι της Τράπεζας Ανατολής ως επτασφράγιστο μυστικό, μέχρι να ολοκληρώσουν όλες τις κινήσεις που έχουν σχεδιάσει και να υπάρξουν οι σχετικές επίσημες ανακοινώσεις από τους διεθνείς φορείς, οι οποίες αναμένονται άμεσα.

Βοήθεια προς τις κινήσεις της τράπεζας προσφέρει και ο περιφερόμενος θίασος ενός υποτιθέμενου “τρισεκατομμυριούχου”, του οποίου οι παλαβομάρες, οι αστοχίες και οι κακές νομικές κινήσεις παρά λίγο να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της ΕΤΕ και ο οποίος φυσικά δεν έχει πλέον επαφή με την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, παρά τις ελπίδες της Εθνικής Τράπεζας. Η παρουσία του ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, με τη δεύτερη παραίτηση του μέσα σε λίγους μήνες, απόδειξη ότι ποτέ δεν είχε πραγματική σχέση με το θέμα, παρά τα όσα υποστήριζε. Ακόμη και στις κακοστημένες δίκες και τα λάθη, οι μέτοχοι ήταν εκεί για επαναφέρουν τις ισορροπίες και να διασφαλίσουν ότι η Εθνική Τράπεζα θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει.

Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί δύο δικαστήρια για την υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής. Το πρώτο αφορούσε αγωγή άλλου μετόχου στη Ρόδο, η οποία δικάστηκε στις 7 Νοεμβρίου 2013 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου και η απόφαση δεν έχει εκδοθεί ακόμη, παρά το γεγονός ότι έχουν εξαντληθεί προ πολλού οι προθεσμίες που ορίζει ο νόμος. Το δεύτερο ήταν μια αίτηση ομάδας μετόχων προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, για το διορισμό εκκαθαριστών που θα συνεχίσουν την εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής. Η αίτηση δικάστηκε στις 31 Μαρτίου 2014 και εκκρεμεί η απόφαση πέραν της σχετικής προθεσμίας και σε αυτή την περίπτωση.

Σίγουρα οι αποφάσεις των δύο δικαστηρίων έχουν αργήσει, ωστόσο πρόκειται για μια τεράστια υπόθεση. Οι νομικοί ισχυρισμοί εκατοντάδων σελίδων και ο όγκος του αποδεικτικού υλικού δικαιολογούν τις όποιες καθυστερήσεις, ωστόσο μπορούμε με ασφάλεια να υποστηρίξουμε ότι οι δικαστές πρέπει να έχουν μπει στην ουσία της υπόθεσης, μια και μια ενδεχόμενη παραγραφή θα ήταν η εύκολη λύση, που θα οδηγούσε στην άμεση έκδοση αποφάσεων. Βέβαια, οποιαδήποτε απαλλακτική για την τράπεζα απόφαση, θα πρέπει να στηριχτεί σε κάποια νομική βάση, πράγμα δύσκολο, λόγω της συντριπτικής “υπεροπλίας” της πλευράς των κατόχων μετοχών της Τράπεζας Ανατολής.

Εκεί που σίγουρα συνεχίσει να ποντάρει η Εθνική Τράπεζα, είναι η κινδυνολογία την οποία έχει επιβάλει στην ελληνική κοινωνία, σε βαθμό που αρκετός κόσμος, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, νοιώθει απειλημένος, όποτε κάποιος κινηθεί κατά των τραπεζών. Το δυστυχές αυτό παράδοξο, της προστασίας της τράπεζας που πάει να σου πάρει το σπίτι, είναι δείγμα υποανάπτυκτων τραπεζικών δομών, όπως η Ουγκάντα, η Καμπότζη, η Κολομβία, η Ρουάντα και η Αιθιοπία. Είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής παρέμβασης των τραπεζών στην πολιτική ζωή της χώρας και της διαπλοκής με εκδοτικά συγκροτήματα, επιχειρηματίες και κόμματα. Όλα αυτά γίνονται με τα λεφτά των καταθετών και των μικρομετόχων, που καλούνται πάντα, σχεδόν μαζοχιστικά, να πληρώσουν τη “λυπητερή”.

Ίσως λοιπόν κάποιος θεσμός θα πρέπει να λειτουργήσει επιτέλους στη χώρας μας και να δείξει ότι στην περιοχή που γεννήθηκαν ιδέες, όπως ο ανθρωποκεντρισμός, δεν μπορεί να ευημερούν οι αριθμοί και η ολιγαρχία του χρήματος, και να δυστυχούν οι πολίτες που είτε προσπαθούν να επιβιώσουν, είτε αυτοκτονούν.

Οι τράπεζες δεν φταίνε για όλα, αλλά έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Και όταν δίνεται η ευκαιρία να μάθουν και να διδαχθούν για τα απάνθρωπα λάθη τους, αυτή την ευκαιρία πρέπει να τους τη δίνουμε, μέσα από τη δίκαιη τιμωρία τους. Αλλιώς ας επικρατήσει μια και καλή ο νόμος.

πηγή: banquedorient.org